جوک؟ تیشه به ریشه؟؟

باسمه تعالی

سلام

نمیدونم دیدید یا نه اما متاسفانه دارن با چیزهایی که فکرش رو نمیکنیم دین ما رو خراب میکنن. کیا؟؟ خودمون!

جدیدا خیلی جوک هایی میشنویم که اولش خندمون میگیره و فکر میکنیم یه جوکه و مهم نیست اما واقعیت اینه که.....

مثلا چند تاش رو میذارم که منظورم رو درک کنید:

1- از بچه یه آخونده میپرسن بابات چیکارست روش نمیشده بگه آخونده میگه کمربند مشکی قرآن داره

( خب چرا کسی که باباش پزشکه , مهندسه, مغازه داره , راننده هست و.... روش میشه شغل باباش رو بگه اما کسی که باباش اخونده خجالت میکشه؟؟

اصلا ماها میدونیم یه روحانی چند سال درس میخونه؟؟ 

درسته درسشون فقه و عربی و احکام و قران و.... هست که شاید متاسفانه تو کشورمون بین بچه ها ارزشش از ریاضی و فیزیک و زیست کمتره اما اونم یه شاخه ای از علم هست!

پزشک تو شاخه ی زیست 15 سال درس میخونه مهندس تو شاخه ی ریاضی 10 سال درس میخونه و روحانی هم تو شاخه ی دین 20 سال درس میخونه که واقعا درس هاشونم سخته! 

قبول دارم یه آخوند هایی داریم که برخلاف شغلشون و دانششون عمل میکنن. اما ایا ما مهندسی نداریم که ساختمونی بسازه که با یه تکون بریزه؟ یا برق کشی اشتباه کنه ؟؟ یا پزشکی نداریم که داروی اشتباه تجویز کنه؟ یا معلمی نداریم که ببینیم درست و خوب درس نمیده؟؟)

2- طرف میره مکه میبینه رو خانه ی خدا پارچه مشکی انداختن. میگه ایییی تا من اومدم خدا مُرذ!

( اصلا این جوک واقعا چه معنی داره؟؟؟؟؟؟؟؟ 

فکر نمیکنم نیاز به توضیح باشه!)

3- آدم و حوا به عنوان اولین انسانها اومدن زمین دیدن چند نفر دیگه ام هستن رفتن پیش خدا گفتن اینا کین مگه ما اول نبودیم؟؟ خدا گفت اونا رو کاری نداشته باشید اونا ..... قبل از منم بود. (جای اون ..... اسم یکی از قومیت های کشور خودمون رو نوشتن!!!!!!!)

(یعنی چی که قبل خدا بودن؟؟اصلا مسخره کردن یه پیامبر (حضرت آدم) چه معنی داره؟؟ یعنی چی قبل ادم و حوا بودن؟؟ اصن چرا باید به هموطن خودمون هم توهین کنیم؟؟؟ واقعا با این ها خندیدن ما رو شاد میکنه؟؟)

بیشتر جوک نمیگم و چیز دیگه ای که باز هم منو ناراحت میکنه اینه که جدیدا میبینیم خیلی با دکتر شریعتی و اسم ایشون مسخره بازی میکنن!

این کار اصلا درست نیست و واقعا نمیدونم هدف از این کار چیه؟؟

این پست رو ندادم تا جوک تعریف کنم!

این پست رو دادم تا ان شالله از این به بعد با آگاهی بیشتری برای هم جوک بفرستیم!

جوکی بفرستیم که واقعا ما رو شاد کنه. نه اینکه 1 لحظه لبخند بیاره رو لب ما و بعدش از ریشه درون ما رو نابود کنه بدون اینکه بفهمیم!

بنظر من نباید الان به خودمون نگاه کنیم. ماها بالاخره یه مقداری از شخصیتمون شکل گرفته. من همیشه به بچه های کوچیکتر یا نسل بعد فکر میکنم که از بدو تولد با این چیز ها بزرگ میشن!!!!

التماس دعای شدید!